Ewolucja przemysłu eptfe to fascynująca historia, która rozwinęła się z biegiem czasu, aby stworzyć przemysł o rewolucyjnych zastosowaniach. Historia żywicy epoksydowej rozpoczyna się w 1884 r., kiedy chemik Alfred Einhorn zsyntetyzował nowy związek z etylenu i formaldehydu.Związek ten nazwano „epoksydem”, który ostatecznie stał się znany jako epoksyd, łącząc go z poliolem lub estrami.Chociaż ta oryginalna formuła miała wiele praktycznych zastosowań, jej zastosowanie było ograniczone ze względu na wysoki koszt i brak dostępnych surowców.W latach czterdziestych kilku badaczy pracowało nad ulepszeniem oryginalnych preparatów epoksydowych, w tym Amerykanin Richard Condon, który odkrył, jak uczynić go bardziej trwałym przy użyciu polioli pochodzących z produktów ropopochodnych, takich jak tlenek cykloheksanu i żywica fenolowo-nowolakowa.W tym samym czasie brytyjscy naukowcy rozpoczęli eksperymenty z różnymi utwardzaczami, takimi jak aminy i kwasy, w wyniku czego uzyskano ulepszony produkt, który można stosować do laminowania powierzchni, takich jak sklejka, czyniąc ją mocniejszą niż wcześniej, torując w ten sposób drogę nowoczesnym technikom wytwarzania materiałów kompozytowych.Podczas II wojny światowej zastosowania epoksydów w wojsku dramatycznie wzrosły, co spowodowało zapotrzebowanie na jeszcze lepsze gatunki materiałów, co skłoniło dostawców do opracowania unikalnych właściwości, takich jak odporność na ciepło, elastyczność w niskich temperaturach, odporność chemiczna itp., co pozwoliło im spełnić specyficzne wymagania potrzebne do produkcji części lotniczych.Rozwój tej technologii był następnie kontynuowany aż do lat pięćdziesiątych XX wieku, kiedy dokonano postępów zarówno w metodach produkcji żywic syntetycznych, jak i tych wytwarzanych wspólnie z kauczuku naturalnego i mieszanek kauczuku syntetycznego w połączeniu z wypełniaczami, takimi jak azbest, tworząc to, co dziś znamy jako „wypełnione elastomery” lub tworzywa sztuczne wzmocnione gumami (FRP).Na początku lat 60. różne procesy zostały udoskonalone na tyle, że można było wdrożyć systemy produkcji masowej klasy przemysłowej, prowadząc do dalszego rozwoju w kierunku dodawania barwników i innych dodatków, co dało początek współczesnym modyfikowanym żywicom epoksydowym o wysokiej wydajności, stosowanym w wielu gałęziach przemysłu, od budownictwa i inżynierii po projektowanie samochodów. Do niedawna rozwiązania do pakowania półprzewodników wykorzystywały złożone formuły wymagające precyzyjnych możliwości metalurgii proszków, między innymi wraz z technologiami powlekania ceramicznego z udziałem cząstek pyłu diamentowego, co pozwalało producentom narzędzi skrawających osiągnąć wyższy poziom wydajności, niespotykany wcześniej, zaledwie dwie dekady wcześniej.Ta oś czasu pokazuje, jak daleko zaszliśmy od pierwszego wynalazku w 1884 r., którego kulminacją był coraz większy wzrost złożoności, rosnący wykładniczo, aktywowany przez stale ewoluujące badania, które obecnie przesuwają granice, przekraczając wszelkie początkowe oczekiwania za życia Alfreda Einhorna, otwierając możliwości, o których nawet nie marzył, kończąc w ten sposób niezwykłą podróż ewolucyjną łączącą przeszłość z teraźniejszością postępy przynoszące ogromne korzyści przyszłym pokoleniom na całym świecie.
Czas postu: 27-02-2023